Ես մեր ծերերիցն եմ լսել, մեր ծերերը՝ իրենց պապերից, նրանց պապերն էլ՝ իրենց մեծերից, թե մի ժամանակ մի աղքատ հողագործ է լինում, ունենում է մի օրավար հող ու մի լուծ եզը։
Ձմեռը էս աղքատ հողագործի եզները սատկում են։ Գարունքը, վարուցանքի ժամանակը որ գալիս է, հողատերը ունենում մի հողի գործի համեր մեքենա, ու տալիս է այդ մեքենան հողավարին։
Հողավերը ուրախությունից գնաց արքայի մոտ, բայց արքան մեքենան վերձրեց իրեն։